Radni zdecydowali. Skwer Jana Zycha i ul. Modesta Humieckiego - dwa "nowe" miejsca w Krośnie

Jan Zych (ur. 27 grudnia 1931 w Korczynie, zm. 21 sierpnia 1995 w Meksyku) – polski poeta, znawca i tłumacz literatury iberoamerykańskiej i bułgarskiej, poliglota. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, równolegle uczęszczał na kilka lektoratów językowych. Debiutował jako poeta w 1951 na łamach „Echa Tygodnia” i „Życia Literackiego”.

Był długoletnim redaktorem działu poezji Wydawnictwa Literackiego. Na przełomie lat 50. i 60. XX w. związany był z grupą poetycką Muszyna. Poeta często wyjeżdżał za granicę, znał wiele języków. Przekładał na język polski poezję i prozę z języków: rosyjskiego, ukraińskiego, francuskiego, angielskiego, serbsko-chorwackiego, słowackiego, czeskiego, macedońskiego, bułgarskiego i hiszpańskiego.

W połowie lat sześćdziesiątych był po raz pierwszy stypendystą uniwersytetu UNAM (Universidad Nacional Autónoma de México) w Meksyku, gdzie studiował na wydziale filozofii i literatury. W 1978 roku podejmuje decyzję o wyjeździe na stałe do Meksyku. Przez pewien czas Jan Zych pracuje w mieście Meksyk jako wykładowca literatury polskiej na uniwersytecie UNAM oraz uczy w szkole polskiej przy Ambasadzie RP w Meksyku. Tłumaczy również polską poezję na język hiszpański (Czesława Miłosza, Wisławę Szymborską, Zbigniewa Herberta), a hiszpańską poezję i prozę na język polski. W latach osiemdziesiątych XX w. Jan Zych pisze coraz mniej własnych wierszy, dużo tłumaczy (Grzegorza Białkowskiego, Czesława Miłosza, Tadeusza Różewicza, Zbigniewa Herberta, Wisławę Szymborską). Ostatnim większym zbiorem w tłumaczeniu Jana Zycha są szkice literackie „Labirynt samotności” Octavia Paza, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1990 roku, które Wydawnictwo Literackie wydaje w 1991 roku.

Jan Zych zmarł w mieście Meksyk 21 sierpnia 1995 roku. W 2014 roku, na skwerze przy zbiegu ulic Wojska Polskiego i Powstańców Warszawskich, w obecności rodziny i przyjaciół poety, została odsłonięta pamiątkowa tablica upamiętniająca postać Jana Zycha.

Źródło: Wikipedia

Modest Humiecki urodził się w 1842 r. w Tokarni, niewielkiej wiosce koło Bukowska. Rodzina Modesta przez wiele lat była związana z Rzepnikiem, miejscowością w gminie Wojaszówka, w powiecie krośnieńskim. Modest Humiecki ukończył gimnazjum w Rzeszowie. Podjął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Wkrótce przeniósł się jednak na Uniwersytet w Wiedniu. W 1870 r. ukończył studia z tytułem doktora medycyny i uprawnieniami chirurga. Praktykował na terenie Galicji (pracował m. in. w Lesku i Dobromilu). W 1873 r. przeprowadził się do Krosna, gdzie przez okres 30 lat pełnił m. in. funkcję lekarza miejskiego (w latach 1872-73 walczył z epidemią cholery). Przyjaźnił się z Ignacym Łukasiewiczem.

Modest Humiecki był nie tylko doktorem medycyny, ale także poetą i społecznikiem. Brał udział w Powstaniu styczniowym.

W latach 1883-1887 pełnił funkcję burmistrza miasta Krosna oraz radnego miejskiego Rady Powiatowej. Jego zasługą było m.in. ukończenie robót brukowych w mieście, rozpoczętych przez poprzednika – Sylwestra Jaciewicza, oraz opracowanie organizacyjnych założeń przyszłej szkoły. Był autorem wielu publikacji lekarskich.

Zmarł 9 grudnia 1899 r. Pochowany został w Rzepniku.

W kościele oo. Kapucynów pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Krośnie znajduje się tablica poświęcona pamięci Modesta Humieckiego.

Źródło: Wikipedia, Modest Humiecki (1842-1899) – życie i twórczość -Stanisław Pomprowicz

Źródło: Urząd Miasta Krosna